Το ρεπανάκι είναι από τα κηπευτικά που μπορούμε πολύ εύκολα να καλλιεργήσουμε στον κήπο μας και να μας δώσει γρήγορα παραγωγή. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες από ρεπανάκια, στρογγυλά, μικρά αλλά και μεγαλύτερα, ραπάνια μακριά με κόκκινη φλούδα ή και με λευκή! Ακόμη, μπορούν να καλλιεργηθούν εύκολα και στο μπαλκόνι μας σε κάποια γλάστρα ή ζαρντινιέρα.
Αναπτύσσεται καλά σε ηλιόλουστες θέσεις και είναι ανθεκτικό στο κρύο αλλά πρέπει να προστατεύεται από τους παγετούς. Ιδανικές είναι οι θερμοκρασίες 13-19 °C. Επίσης, είναι ευαίσθητο στις υψηλές θερμοκρασίες, καθώς σε αυτή την περίπτωση παρουσιάζει πρόωρη άνθιση, κακή ανάπτυξη της ρίζας και καυτερή γεύση.
Το ρεπανάκι σπέρνεται κατευθείαν στο χωράφι όλες τις εποχές, κυρίως όμως σπέρνεται στο τέλος του χειμώνα (Φεβρουάριο- Μάρτιο) και στο τέλος του καλοκαιριού μέχρι όλο το φθινόπωρο (τέλος Αυγούστου – Νοέμβριο). Ευδοκιμεί σε όλα σχεδόν τα χώματα, ιδιαιτέρως όμως στα δροσερά και βαθιά με πολύ χούμο και πλούσιες λιπάνσεις. Σπέρνουμε τα ρεπανάκια, αραιά, πάνω σε γραμμές, σε αποστάσεις φύτευσης 20-30 εκατοστών μεταξύ των γραμμών, σε βάθος χώματος 1-2 εκατοστά. Αν τελικά διαπιστώσουμε ότι έχει γίνει πυκνή φύτευση, αραιώνουμε τα ραπανάκια σε αποστάσεις 5 εκατοστά μεταξύ τους, για να επιτύχουμε καλή ανάπτυξη και σχηματισμό της ρίζας.
Τα ρεπανάκια ευδοκιμούν σε δροσερό έδαφος και θα πρέπει με το πότισμα να μην αφήνουμε να στεγνώνει το επιφανειακό χώμα, ανάλογα βέβαια και με τις βροχοπτώσεις που θα επικρατούν κάθε περίοδο. Θα πρέπει να προσέξουμε να μην γίνει πρόσθετη αζωτούχα λίπανση (αμμωνία) γιατί θα έχουμε υπέρμετρη ανάπτυξη του φυλλώματος και θα επιβαρυνθεί η ανάπτυξη της γογγυλόριζας.
Η περίοδος της συγκομιδής εξαρτάται από την ποικιλία και την περιοχή που αναπτύσσεται το ρεπανάκι. Συνήθως η συγκομιδή γίνεται 1,5-3 μήνες μετά τη σπορά.
Το ρεπανάκι προσβάλλεται από τον περονόσπορο και το ωίδιο, μυκητολογικές ασθένειες που δημιουργούν κηλίδες στα φύλλα. Οι πιο επικίνδυνοι εχθροί θεωρούνται τα εξής έντομα,
Ο άλτης, ένα μικρό κολεόπτερο, το όποιο τρώει και καταστρέφει τα φύλλα. Η καταπολέμησή του είναι δύσκολη. Το πρακτικότερο μέσο είναι τα ποτίσματα, για να δυναμώνουν τα φυτά και να ξοδεύονται γρήγορα. Το έντομο αυτό φοβάται το νερό και απομακρύνεται όταν ποτίζουμε συχνά.Ο κρεμμυδοφάγος, η μελίγκρα, η πιερρίς σπανιότατα προξενούν ζημίες. Πάντως καταπολεμούνται, όπως στις άλλες σχετικές καλλιέργειες.
