Οι θρίπες είναι έντομα μικρά, επιμήκη με δύο ζεύγη στενών πτερύγων και μεγάλο αριθμό μακρών τριχών στην περίμετρο. Ανήκουν στην τάξη των θυσανόπτερων (Thysanoptera). Είναι πολυφάγα έντομα και προσβάλλουν ανθοκομικά, οπωροφόρα, αμπέλι και κηπευτικά. Οι συνήθεις προσβολές είναι στα κολοκυνθοειδή (κυρίως το αγγούρι), σολανώδη (τομάτα, πιπεριά, μελιτζάνα) και ψυχανθή (φασόλι).
Περιγραφή
Το σώμα τους είναι μακρόστενο και λίγο πεπλατυσμένο. Υπάρχουν είδη που αποκτούν μήκος μισού χιλιοστόμετρου, ενώ τα μεγάλα φτάνουν τα δεκαπέντε χιλιοστόμετρα. Τα περισσότερα είδη είναι μαύρα και καφέ, έχει όμως και άσπρα και χρωματιστά είδη. Ο σχετικά μεγάλος προθώρακας κινείται ελεύθερα, ενώ μεσοθώρακας και μεταθώρακας είναι ενωμένοι. Η κοιλία αποτελείται από 11 ουρoμερή και λεπταίνει προς τα πίσω. Έχουν μακριές τρίχες στις οποίες οφείλεται και το όνομά τους (θύσανος συν πτερόν). Πολλά είδη θρίπων είναι άπτερα.
Βιολογικός κύκλος
Οι θρίπες συμπληρώνουν κατά μέσο όρο 5-7 γενεές το χρόνο. Ο πληθυσμός τους αυξάνεται πολύ από τα τέλη της άνοιξης και στη διάρκεια του καλοκαιριού. Διαχειμάζουν μέσω των νυμφών οι οποίες κρύβονται στο έδαφος σε βάθος λίγων εκατοστών. Τα θηλυκά εναποθέτουν τα αυγά τους στους ιστούς των φύλλων, των πετάλων και στις νευρώσεις των φύλλων. Η ανάπτυξη των αυγών διαρκεί περίπου τρεις μέρες, εάν επικρατούν ευνοϊκές θερμοκρασίες γύρω στους 26oC. Στη συνέχεια εγκαταλείπουν το φυτό για να μεταφερθούν στο έδαφος σε βάθος 1-2 εκ. για να εκκολαφθούν από προχρυσαλλίδα, σε χρυσαλλίδα και τέλος σε ακμαίο.
Συμπτώματα
Οι θρίπες προσβάλλουν φύλλα, βλαστούς, άνθη, καρπούς και με τα νύγματά του προκαλεί αργυρόχροα στίγματα, νεκρωτικές κηλίδες, αναστολή της ανάπτυξης του φυτού και παραμορφώσεις των καρπών. Είναι επικίνδυνοι γιατί είναι φορείς του του κηλιδωτού μαρασμού της τομάτας (Tomato spotted wilt virus, TSWV) ασθένεια που συναντάμε στην καλλιέργεια τομάτας, πιπεριάς, μελιτζάνας και άλλων φυτών.
Αντιμετώπιση
Ο καλύτερος τρόπος ελέγχου των πληθυσμών των θρίπων είναι η παρακολούθηση των φυτών και η σωστή καταπολέμησή τους στην αρχή της προσβολής. Αυτό που θα πρέπει εξ αρχής να γνωρίζουμε ότι δεν γίνεται να υπάρχει κήπος χωρίς θρίπες.
Υπάρχει η χημική αντιμετώπιση, που εφαρμόζουμε με σκευάσματα που κυκλοφορούν στην αγορά και μπορούμε να προμηθευτούμε από τα κατάλληλα καταστήματα.
Υπάρχουν όμως, πολλοί φυσικοί εχθροί (αρπακτικά έντομα, παρασιτοειδή έντομα, αρπακτικά ακάρεα, εντομοπαθογόνοι νηματώδεις, μύκητες και ιοί) οι οποίοι δρουν αποτελεσματικά στις αποικίες θρίπων μειώνοντας τους πληθυσμούς τους σε τέτοιο επίπεδο που να μην προκαλούν ουσιαστικά προβλήματα στα καλλωπιστικά φυτά.
