Η συνεχής καλλιέργεια κηπευτικών, σε μεγάλη ένταση, χωρίς τη εφαρμογή αγρανάπαυσης και αμειψισποράς αλλά και η έλλειψη αποτελεσματικών τεχνικών απολύμανσης, έχουν οδηγήσει στην αύξηση των παθογόνων εδάφους. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε μέιωση της παραγωγής αλλά και της ποιότητας. Μια λύση σε αυτό πρόβλημα αποτελεί η χρήση εμβολιασμένων σποροφύτων.
Τί είναι ο εμβολιασμός και πως επιτυγχάνεται?
Τα εμβολιασμένα σπορόφυτα, όπως και όλα τα εμβολιασμένα φυτά, αποτελούνται από δυο μέρη-φυτά. Το εμβόλιο, που είναι το υπέργειο τμήμα του εμβολιασμένου φυτού και το οποίο ουσιαστικά είναι η ποικιλία που επιθυμούμε να εκμεταλλευτούμε παραγωγικά. Και το δεύτερο μέρος είναι το υποκείμενο, το οποίο αποτελεί τη ρίζα του εμβολιασμένου φυτού.
Η βασική ιδέα του εμβολιασμού των κηπευτικών είναι ότι οι φυτικοί ιστοί έχουν την ικανότητα να συγκολλώνται μεταξύ τους και να γίνονται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες διαδικασίας ένας ιστός, ακόμα και όταν ανήκουν σε διαφορετικά είδη. Στην ουσία από δύο ξεχωριστά φυτά δημιουργούμε ένα νέο φυτό με όλα τα πλεονεκτήματα και των δύο επιμέρους φυτών ώστε το εμβολιασμένο πλέον φυτό μας να μπορεί να αντεπεξέλθει στις εκάστοτε δύσκολες συνθήκες του αγρού.
Στην Ελλάδα τα εμβολιασμένα σπορόφυτα που παράγονται κυρίως είναι τα εξής κηπευτικά είδη: αγγούρι, καρπούζι, πεπόνι, τομάτα, μελιτζάνα και πιπεριά.
Πλεονεκτήμτα εμβολιασμένων σποροφύτων
- Το βασικότερο πλεονέκτημα είναι ότι έχουμε πάρα πολύ μεγάλη ανοχή σε ασθένειες και εχθρούς του εδάφους.
- Ο παραγωγός μπορεί να έχει περισσότερα στελέχη ανά φυτό, λόγω της ευρωστίας του ριζικού συστήματος, που προσδίδει ένα δυνατό υποκείμενο στο εμβόλιο.
- Επίσης, λόγω της ευρωστίας που παρουσιάζει συνολικά όλο το φυτό, μπορεί να αντεπεξέλθει καλύτερα σε αντίξοες συνθήκες, όπως οι χαμηλές θερμοκρασίες.
- Η διάρκεια καλλιέργειας μπορεί να είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα είχε ένα φυτό αν δεν ήταν εμβολιασμένο, συνεπώς και η παραγωγή θα είναι και μεγαλύτερη.
- Το βάρος του καρπού διατηρείται στα επίπεδα των χαρακτηριστικών του υβριδίου ακόμα και κατά το τέλος της καλλιέργειας, που σε αντίθετη περίπτωση είναι σύνηθες το φαινόμενο της μικροκαρπίας.
