Αχλαδιά, το οπωροφόρο με τους φθινοπωρινούς καρπούς!

Η Αχλαδιά (Pyrus communis) είναι φυλλοβόλο, πολυετές οπωροφόρο δέντρο. Ανήκει βοτανικά στην οικογένεια των Ροδοειδών, ενώ οι καρποί της είναι Γίγαρτα (Μηλοειδή ή Γιγαρτόκαρπα). Κατάγεται από τις περιοχές γύρω από την Κασπία θάλασσα, ενώ στην Ευρώπη καλλιεργείται από το 17ο αιώνα.

Οι κυριότερες ποικιλίες είναι:

1. Κρυστάλλι, που καλλιεργείται κυρίως στη Μακεδονία και στη Βόρεια Πελοπόννησο.
2. Κοντούλα, η αχλαδιά με αχλάδια εξαιρετικής ποιότητας αλλά και αρκετά ευαίσθητη, καλλιεργείται στη δυτική Πελοπόννησο.
3. Βουτυράτη, καλλιεργείται κυρίως στη Μακεδονία και Θεσσαλία.
4. Δουκέσσα, με τους μικρούς νόστιμους καρπούς, καλλιεργείται στη Μακεδονία.

Περιγραφή φυτού

Έχει φύλλα καρδιόσχημα, πριονωτά στην περιφέρεια, έντονου πράσινου χρώματος, τα οποία εμφανίζονται μετά ή και κατά την άνθιση. Η ανθοφορία ξεκινάει κατά τον Απρίλιο-Μάιο και διαρκεί 20 ημέρες. Τα άνθη της είναι λευκού χρώματος και μοιάζουν με αυτά της μηλιάς. Η ικανοποιητική απόδοση του δέντρου αρχίζει μετά από 4 με 7 χρόνια μετά από τη φύτευση.

Φροντίδα φυτού

➢ Εδαφικές συνθήκες: Η αχλαδιά προτιμά τα βαθιά αμμοπηλώδη εδάφη, τα εδάφη μέσης σύστασης, αυτά που είναι καλά στραγγιζόμενα και δεν έχουν περίσσεια ασβεστίου. Δεν ευδοκιμεί σε πολύ αλκαλικά εδάφη.

➢Κλιματικές συνθήκες: Η αχλαδιά έχει μικρότερες απαιτήσεις σε χαμηλές θερμοκρασίες από την μηλιά για την διακοπή του λήθαργου των οφθαλμών της (τουλάχιστον 400 ώρες). Η αχλαδιά όμως αντέχει περισσότερο από την μηλιά στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού (30 – 35^oC).

➢ Πότισμα: Έχει μέτριες απαιτήσεις σε πότισμα, κυρίως στις θερμές εποχές. Τα νεαρά φυτά, μέχρι να εγκατασταθούν στη θέση τους, έχουν ανάγκη από συχνότερα ποτίσματα. Όταν δεν υπάρχει αρκετή υγρασία ή ικανοποιητικός αριθμός βροχοπτώσεων τότε χρειάζεται πότισμα γιατί το δέντρο είναι ευαίσθητο στην ξηρασία.

➢ Λίπανση: Η αχλαδιά έχει μεγαλύτερη ανάγκη σε άζωτο συγκριτικά με την μηλιά, ενώ οι απαιτήσεις της σε φώσφορο και κάλιο είναι περιορισμένες.

➢ Κλάδεμα:

• Εφαρμόζουμε θερινό κλάδεμα για καλύτερη ανάπτυξη των καρπών και βελτίωση της ποιότητας τους κατά τους μήνες Μάιο ως Ιούλιο.
• Εφαρμόζουμε χειμερινό κλάδεμα το φθινόπωρο με την πτώση των φύλλων. Δεν κλαδεύουμε τους ετήσιους βλαστούς.
• Ένα αυστηρό και δραστικό κλάδεμα θα φέρει ως αποτέλεσμα τη μη καρποφορία του δέντρου.

Ασθένειες και εχθροί

Η αχλαδιά προσβάλλεται από την ψύλλα της αχλαδιάς: το ενήλικο του εντόμου μοιάζει με πολύ μικρό τζιτζίκι. Τα έντομα αφήνουν μελιτώδη απεκκρίματα που ευνοούν την εμφάνιση μυκήτων. Παρουσιάζονται νεκρωτικές κηλίδες στα φύλλα, έχουμε κολλώδεις καρπούς, καθυστερημένη βλάστηση, χλωρωτικά φύλλα ή ακόμα και φυλλόπτωση.

Ασθένειες της αχλαδιάς είναι:

• το φουζικλάδιο της αχλαδιάς, που προσβάλει φύλλα, άνθη, καρπούς και σε σοβαρή μορφή και τα κλαδιά. Στα φύλλα εμφανίζονται στη κάτω πλευρά κηλίδες με βελούδινη υφή, στους βλαστούς παρατηρούνται κηλίδες οι οποίες στην πορεία εξελίσσονται σε φλύκταινες.
• το βακτηριακό κάψιμο, που προκαλείται από το βακτήριο Erwinia amylovora. Εισέρχεται στο δένδρο από τα άνθη, τα φύλλα και τους τρυφερούς βλαστούς. Κατάλληλες συνθήκες για την εξάπλωση της ασθένειας είναι ο βροχερός καιρός και θερμοκρασίες μεταξύ 18-30 βαθμούς Κελσίου.