Η Μαργαρίτα (Bellis perennis) είναι ένα πολυετές, ποώδες ανθόφυτο χαμηλής ανάπτυξης. Υπάρχει βέβαια και η Άγρια Μαργαρίτα ή Ανθεμίδα (Anthemis chia) την οποία τη συναντάμε στη φύση και θεωρείται ζιζάνιο. Η Μαργαρίτα χρησιμοποιείται ως φυτό εδαφοκάλυψης και καλλιεργείται συνήθως από σπόρους.
Περιγραφή φυτού
Τα φύλλα της είναι μυτερά και πλατιά με χνούδι. Τα άνθη της ονομάζονται ψευδάνθια, δηλαδή τροποποιημένες ταξιανθίες που αποτελούνται από πολλά άμισχα άνθη με λευκές ακτίνες και κίτρινο κέντρο. Κάθε ταξιανθία φέρεται σε ένα μόνο άφυλλο μίσχο που κυμαίνεται σε ύψος από 5-15 εκ.
Φροντίδα φυτού
Συνθήκες ανάπτυξης
Η μαργαρίτα προτιμά εδάφη πλούσια, ελαφρά και με πολύ καλή αποστράγγιση. Προτιμά τις ηλιόλουστες θέσεις αλλά αντέχει και στην ημισκιά. Επίσης, παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, αρκεί να έχει ικανοποιητική υγρασία.
Πότισμα
Έχει σημαντικές απαιτήσεις σε πότισμα. Χρειάζεται δυο φορές τη βδομάδα την περίοδο της άνοιξης και κάθε δυο- τρεις μέρες την περίοδο του καλοκαιριού.
Λίπανση
Καλό είναι να προστεθεί λίπασμα μια φορά το μήνα, την περίοδο της άνοιξης και του καλοκαιριού, για να μπορέσει να έχει το φυτό πλούσια και συνεχής ανθοφορία.
Κλάδεμα
Να κλαδεύεται αυστηρά, στα τέλη φθινοπώρου, μετά το τέλος της ανθοφορίας της, ώστε να διατηρήσει το σφαιρικό σχήμα της. Επίσης, πολύ σημαντικό είναι να αφαιρούνται όλα τα μαραμένα λουλούδια έτσι ώστε να μπορέσουν να βγουν καινούρια.
Εχθροί και Ασθένειες
Γενικά, είναι αρκετά ανθεκτικό φυτό σε προσβολές ασθενειών και εντόμων. Ορισμένες φορές παρατηρούνται μικρά έντομα όπως οι αφίδες ή κοκκοειδή πάνω στα φύλλα και στα άνθη.
Σε ορισμένες περιπτώσεις τα φύλλα του φυτού εμφανίζουν φαγώματα που προέρχονται από σαλιγκάρια ή ακρίδες, που δεν προκαλούν πρόβλημα εξαιτίας του γρήγορου ρυθμού ανάπτυξης του φυτού.
