Η φραγκοσυκιά (Opuntia ficus-indica) ανήκει στην οικογένεια των κακτοειδών (Cactaceae) η οποία περιλαμβάνει πάνω από 300 είδη. Προέρχεται από το Μεξικό. Στην Ευρώπη μεταφέρθηκε από τους Ισπανούς το 1523 και διαδόθηκε πολύ γρήγορα στις μεσογειακές χώρες λόγω των εύγευστων καρπών της. Καλλιεργείται συστηματικά στο Μεξικό, στην Αλγερία, στο Μαρόκο, στην Τυνησία, στην Ιταλία, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στη Μάλτα, στο Ισραήλ και στη Νότια Αφρική.
Η φραγκοσυκιά είναι κάκτος-παχύφυτο, πολυετής και δενδρόμορφος, ο οποίος μπορεί να φτάσει τα 5 μ. σε ύψος.
Η φραγκοσυκιά είναι ξηροφυτικό φυτό, χωρίς να έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις ως προς το έδαφος, και προτιμά ξηροθερμικά κλίματα και καλή έκθεση στο ηλιακό φως. Αναπτύσσεται ακόμα και σε αμμώδη, πετρώδη, φτωχά σε οργανική ουσία, αβαθή, ξηρά και άνυδρα εδάφη, φτάνει να έχουν καλή αποστράγγιση. Επίσης αξιοποιεί την ατμοσφαιρική υγρασία την οποία απορροφά και αποθηκεύει στους ιστούς της. Έχει αρκετή αντοχή σε χαμηλές θερμοκρασίες αφού μπορεί να αντέξει έως -10°C. Οι απαιτήσεις της σε νερό είναι περιορισμένες κυρίως το χειμώνα, αλλά κατά την περίοδο της άνθισης και του καλοκαιριού, προτείνεται μία τακτική άρδευση.
Ασθένειες και εχθροί
Η φραγκοσυκιά προσβάλλεται από τη μεσογειακή μύγα (Ceratitis capitata) στους καρπούς που έχουν αφεθεί να ωριμάσουν αρκετά. Τους καρπούς τρώνε επίσης τα ποντίκια και τα σαλιγκάρια. Η περίσσεια νερού στο έδαφος και κακή αποστράγγιση προκαλούν σάπισμα της ρίζας λόγω προσβολής από μυκητολογικές ασθένειες.
Γλάστρα 9 cm
