ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Ο ηλίανθος και ως γνωστό το λουλούδι του ήλιου είναι ένα από τα αγαπημένα φυτά του καλοκαιριού. Ονομάζεται και ήλιος γιατί ακολουθεί τον ήλιο καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας και στρέφεται πάλι προς την ανατολή το πρωί. Η κίνηση αυτή οφείλεται σε κάμψη του βλαστού, σταματά μετά την άνθηση και την γονιμοποίηση των ανθέων και τα κεφάλια παραμένουν στραμμένα προς την ανατολή. Το ύψος του ηλίανθου είναι ψηλό ενώ τα φύλλα του είναι μεγάλα, ωοειδή, οδοντωτά στην περιφέρεια και τριχωτά. Ο ηλίανθος καλλιεργείται κυρίως για την παραγωγή εδώδιμου λαδιού και σπόρων. Το λάδι του έχει μεγάλη ενεργειακή αξία και χρησιμοποιείται στη μαγειρική, στην παρασκευή μαργαρινών, στη σαπωνοποιεία, αλλά και στην παραγωγή βαφών.
ΦΡΟΝΤΙΔΑ
Ο ηλίανθος φυτεύεται με σπόρο απευθείας στη θέση φύτευσης, σε σειρές, ρίχνοντας περίπου 2-3 σπόρους μαζί σε κάθε θέση. Όταν φυτρώσουν οι σπόροι και μεγαλώσουν λίγο τα φυτά του ηλίανθου, τα αραιώνουμε, διατηρώντας εκείνο που φαίνεται πιο εύρωστο. Αναπτύσσεται φυσιολογικά σε εδάφη με μικρή αλατότητα, αρκεί να τον ποτίζουμε σε σχετικά συχνά διαστήματα, 2-3 φορές τη βδομάδα, ενώ σε μεγαλύτερα επίπεδα μειώνεται τόσο η απόδοση σε σπόρο όσο και η περιεκτικότητα σε λάδι.
Για τη λίπανση του ηλίανθου, προσθέτουμε στους χαμηλούς ηλίανθους σε γλάστρα ένα υδατοδιαλυτό λίπασμα γενικής χρήσης, κάθε 15 περίπου ημέρες και για τις ψηλότερες ποικιλίες ηλίανθου ένα κοκκώδες λίπασμα μια φορά το μήνα. Το νεαρό φυτό χαρακτηρίζεται από μεγάλη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες. Κατά τα επόμενα στάδια ανάπτυξής του, το φυτό γίνεται περισσότερο ευάλωτο στις χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί να καταστραφεί ολοκληρωτικά στους 0 oC κατά το στάδιο των 8-10 φύλλων. Ο ηλίανθος θεωρείται φυτό ανθεκτικό στην ξηρασία εξαιτίας του πλούσιου ριζικού του συστήματος που φθάνει σε μεγάλο βάθος και αξιοποιεί ικανοποιητικά τη διαθέσιμη εδαφική υγρασία. Ο ηλίανθος καταναλώνει μεγάλη ποσότητα νερού για την παραγωγή ξηράς ουσίας. Τέλος, ο ηλίανθος πολλαπλάσιάζεται με σπόρο.
ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ
Μέχρι σήμερα δεν έχουν εντοπιστεί σοβαρά εντομολογικά προβλήματα, η παρουσία αρκετών ασθενειών όμως που προσβάλουν τον ηλίανθο, αποτελεί πραγματικότητα για τη χώρα μας. Από τις ασθένειες που αναφέρονται διεθνώς ότι προσβάλλουν τον ηλίανθο, αρκετές έχουν εμφανιστεί και στην χώρα μας, ως αποτέλεσμα της συνεχούς επέκτασης της καλλιέργειας, τις οποίες μπορούμε να κατατάξουμε σε δύο κατηγορίες, μείζονος και ήσσονος σημασίας, ανάλογα με την συχνότητα εμφάνισης και την σοβαρότητα της ζημίας που προκαλούν. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι ασθένειες, Μακροφομίνα, Φόμα, Φόμοψη, Περονόσπορος, Αλτερνάρια και Σεπτορίωση, ενώ στην δεύτερη περιλαμβάνονται οι ασθένειες Σκληρωτίνια, Ωίδιο, Σκωρίαση, Βακτηριολογικές προσβολές και μύκητες του γένους Ριζόπους.
