Το πρόβλημα με τα συμπτώματα των τροφοπενιών είναι ότι συχνά η αναγνώριση και ταυτοποίηση τους είναι δύσκολη καθώς μπορεί να μπερδευτούν με συμπτώματα που μπορεί να οφείλονται σε αλατότητα, θερμοκρασία, αλκαλικότητα. Ακόμη, κάποιες τροφοπενίες δημιουργούν παρόμοια συμπτώματα και η λάθως διάγνωσή τους μπορεί να μας αποπροσανατολίσει και να μην αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.
Οι τροφοπενίες εμφανίζονται στη διάρκεια του χρόνου, σε περιόδους έντονης αυξητικής δραστηριότητας και δημιουργούνται σε συγκεκριμένες περιοχές των φύλλων ή των βλαστών, με σαφή συμπτώματα ως εξής:
Χλώρωση: (κιτρινοπράσινο χρώμα διαφόρου χρωματικής έντασης ανάλογα με την οξύτητα της έλλειψης). Η χλώρωση μπορεί να είναι στα νεύρα του φύλλου, περιφερειακή ή να καλύπτει όλη την περιοχή του ελάσματος.
Χρωματισμός: Εμφάνιση κίτρινου, πρασινοκίτρινου, λευκού, ιώδους ερυθρωπού χρώματος και ενδιάμεσων αποχρώσεων.
Νέκρωση: Μπορεί να είναι εντοπισμένη (κορυφές), περιφερειακή και σε όξινες περιπτώσεις γενικευμένη. Ουσιαστικά η νέκρωση είναι το τελευταίο στάδιο της χλώρωσης, η οποία σε προχωρημένο στάδιο απονεκρώνει την περιοχή όπου εμφανίζεται. Είναι μια κατάσταση μη αναστρέψιμη.
Στρέβλωση: Σε ορισμένες περιπτώσεις τροφοπενιών έχουμε στρέβλωση των φύλλων συνήθως προς τα άνω (βόριο), χωρίς να αποκλείεται και προς τα κάτω (μαγνήσιο).
Μικροφυλλία: Χαρακτηριστικό σύμπτωμα έλλειψης ψευδάργυρου.
Απίσχνανση του φυτού: Χαρακτηρίζει κυρίως την έλλειψη αζώτου, φώσφορου.
Η παρακάτω φωτογραφία μπορεί να είναι ένας οδηγός με το πως εμφανίζονται οι ελλείψεις διαφόρων στοιχείων στα φύλλα.
